Vroeger, toen ik jonger was, maar wel al oud genoeg om auto te rijden, deed ik dat nog met veel plezier. Met uitgeprinte routeplanners reed ik zelfs naar Frankrijk of Spanje en wonder boven wonder vond ik daar altijd de plek waar ik wilde zijn. Het kostte alleen wel wat langer. Zo ben ik ooit met drie vriendinnen in drie uur naar Parijs gereden, waarna we in de stad nog eens drie uur aan het zoeken waren naar ons hotel. Avontuurlijk, dat wel, maar leuk? Mwoh.
En toen kwam de TomTom. Hoewel destijds onbetaalbaar, schafte ik er toch eentje aan en dat was een hele, hele goede beslissing. TomTom heeft me in de afgelopen jaren niet alleen uren, maar dagen zoeken gescheeld. Dagen waarin ik tijd had voor veel leukere dingen dan zoeken, en zeg nou zelf, dat is bijna alles eigenlijk.
Hij ligt nog steeds in mijn auto, maar sinds ik een telefoon heb met Google maps, ligt hij daar eigenlijk meer uit nostalgische overwegingen dan voor het gemak. Ik denk dat dat voor meer mensen geldt, en dat TomTom dat wel merkte in de verkoopcijfers. Slim als hij is, is hij zijn talenten gaan inzetten op andere gebieden. Hij maakte een hardloophorloge dat ik als trouwe fan natuurlijk kocht. TomTom is trouw gebleven aan zijn idiote prijzen, uit budgettaire overwegingen ging ik daarom voro het basic model. En daar kan al zoveel mee, dat ik nog lang niet uitgespeeld ben.
Ten eerste laat hij me zien hoe snel ik loop, terwijl ik loop. Dat wilde ik graag weten, omdat ik zo gelijkmatig mogelijk wil lopen. Dat doet ie goed en dat helpt. Maar hij kan meer. Zo kun je een doel instellen, en de horloge geeft je onderweg dan opbeurende boodschappen. Zoals toen ik 5 km als doel had ingesteld en hij tussendoor liet weten dat ik al op 50% zat. Kleine moeite voor zo'n horloge, maar mij helpt het enorm om die tweede helft vol te houden. Vooral het 90% trilalarm was bijzonder prettig.
Vandaag heb ik een nieuw onderdeel uitgeprobeerd en dat is helemaal leuk. Je kunt namelijk je training opslaan als race, en dan de volgende keer dat je gaat rennen, tegen jezelf-van-twee-dagen-geleden racen. Dat deed ik vandaag. Ik liep dezelfde Start to Run met Evy Gruyaert training dan eergisteren en mijn horloge liet me steeds zien hoeveel meter ik voor of achter liep op mijzelf. Ik wilde natuurlijk winnen, daarvoor zou ik net een tikkeltje sneller moeten gaan dan de vorige keer.
Daar heb ik iets overdreven, want over 3,7 km deed ik nu 43 seconden korter. Ik ben kapot, maar wat was het leuk! Op een gegeven moment liep ik 45 meter voor op mijn oude ik en wilde ik daar natuurlijk 50 meter van maken. En toen 60 en 70. Op 83 meter voorsprong bleef ik een beetje hangen, maar daarna trok ik zelfs door tot 100 meter voorsprong! Wauw!
Geen moment gelet op snelheid of afstand, Ik zat helemaal in de race. In gedachten zag ik mijzelf chagrijnig achter mijzelf aanrennen, terwijl de afstand tussen ons steeds groter werd.... Ja, dit was echt heel leuk. Overmorgen moet ik weer een andere training volgen van Evy, maar ook dan ga ik weer een race uitzetten voor mezelf. Dankjewel TomTom, voor het maken van alweer een product waar ik blij van word.
