Belonen, deel 2

Het is zo ver. De eerste 5 kilo’s zijn er af, dus ik mag de beloning die ik mijzelf in het vooruitzicht had gesteld gaan innen. En ineens heb ik helemaal geen behoefte aan een extra beloning. Ik heb er nog eens over nagedacht en bij nader inzien denk ik dat een sportschema waarin beloningen nodig zijn, gedoemd is te mislukken. En wel hierom: Als we het gaan hebben over een beloning voor na het sporten, betekent dat, dat het sporten een soort straf is die gecompenseerd moet worden met iets leuks. Het idee dat sporten een straf is, maakt het een heel stuk zwaarder… Bovendien klopt het niet. De grootste beloning is toch als je na het sporten zit uit te zweten, terwijl je geniet van het goede gevoel.

Nu ben ik ook wel een mazzelaar, want ik word ook echt blij van sporten, vooral van rennen. Zelfs toen ik nog maar intervalletjes van 3 minuten liep, leek ik al volop endorfine aan te maken. Beginnen aan sporten, dat kan nog wel eens lastig zijn, maar als ik eenmaal loop dan geniet ik! En als ik klaar ben nog meer. Het lekkere frisse gevoel van longen die vol buitenlucht zitten, een leeg hoofd, tintelende spieren. Ik vind het heerlijk!

En dan zijn er ook nog de voordelen op de wat langere termijn. Zo slaap ik sinds ik weer ren stukken beter. Voorheen lag ik altijd uren wakker, maar nu kan ik me mijn laatste slapeloze nacht niet eens meer herinneren. Na jarenlange insomnia is dat heerlijk. Ik begin weer een ritme te krijgen, en dat in een periode dat ik werkloos ben, ongelooflijk. Een ander voordeel het strakke lijf dat je krijgt. Vooral sinds ik het rennen combineer met gezond eten en ik (bijna) elke ochtend buikspieroefeningen doe, zie ik er steeds lekkerder uit.

Meer energie, een gezond dag- en nachtritme en een goddelijk lichaam. Dat is toch veel fijner dan een keertje uit lunchen gaan? Ik kom er op terug, ik heb geen beloning nodig om aan het sporten te blijven.

Wat niet wegneemt dat het altijd leuk is om jezelf eens lekker te verwennen. Toen ik mijn hardlooptraining met Evy afsloot met een 5 km loop, mocht ik de dag daarna lekker naar de masseur. En omdat ik toch wel heel lekker bezig was, kreeg ik ook nog een hardloophorloge van mezelf. Maar dat is toch iets anders dan een beloning nodig hebben voor het sporten. Zo’n horloge is net zo goed een extra motivatie als een beloning, misschien nog wel meer een motivatie, want ik ga echt niet met zo’n wanstaltig apparaat rondlopen als ik niet aan het rennen ben. Het is ‘slechts’ een manier om het sporten nog leuker te maken, niet om het beter vol te houden.

Hoewel, eigenlijk zelfs dat niet eens.

Als ik heel eerlijk ben is het zelfs andersom. Sporten is een prima excuus om lekker te shoppen en leuke dingen te kopen zonder schuldgevoel. En daarvoor werkt het dan wel weer als je het een beloning noemt want hey, als iemand een sporthorloge verdiend heeft, dan ben ik het toch zeker wel? Wie durft daar nog iets tegenin te brengen. En ik bedenk me net, als ik nog een paar centimeter slink, moet ik ook dringend nieuwe kleren kopen. Ook dat is geen beloning, maar pure noodzaak!