Als je aan een nieuwe challenge begint, is het altijd
fijn als je gezinsleden je daarbij ondersteunen. Of het nou het voornemen is
meer te gaan sporten of dat je een nieuwe baan hebt, met de steun van je
geliefden wordt alles net iets makkelijker.
Toen k begon met de BOAZS challenge, wist ik al dat ik
geen van mijn loved ones mee zou krijgen in mijn eetpatroon. Mijn vrouw denkt
dat ze niet zonder brood kan leven en de kinderen vinden frikandellenbroodjes
en cola het lekkerste wat er is. Mijn nieuwe lifestyle is dan ook een bron van hilariteit
voor mijn gezinsleden. Gelukkig heeft iedereen een dagbesteding, waardoor we alleen
’s avonds samen eten, maar tijdens die maaltijd ben ik de klos.
Maandagavond had ik een quinoa salade gemaakt. Ik
at alleen met mijn vrouw en zat al klaar om het commentaar in ontvangst te
nemen. Het viel reuze mee, ze zat met smaak te eten. Pas toen haar bordje leeg
was kwam ie: “Lekker schatje, maar ik
miste de gluten wel”
Toen ik een dag later liet vallen dat ik hoofdpijn had: “Je
hebt gluten nodig denk ik! ”
Maar het werd pas echt gezellig toen de stiefpubers weer
thuis waren…
“Wat eet jij nou An?”
“Quinoa, want ik eet geen gluten meer”
“Hoeveel ga je afvallen?”
“Het gaat niet om afvallen, het gaat om centimeters”
“Word je dan nóg kleiner?”
“Dan kom je straks niet meer boven het tafelblad uit!”
“En autorijden kan dan ook niet meer!”
“Oh wat leuk, dan ga ik alleen nog shirtjes dragen met
van die borstzakjes en dan neem ik je daar in mee!”
Of wat dacht je van “Ik heb geen gluten geproefd hoor,
dit kun je gewoon eten!”
Zucht...
Maar gelukkig, ik heb er geen last van. Sterker nog, uiteindelijk
lach ik het laatst. Waarom?
Ik heb deze week allerlei dingen niet gegeten, maar ook
heel veel lekkere dingen wel. Ik heb niet één keer honger gehad, terwijl ik
eigenlijk altijd honger heb en ik
ben 3,5 kilo afgevallen! Zoals we hier in Brabant zeggen: Ik voel me keigoed!
0 reacties:
Een reactie posten